پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یکی از پژوهش‌های نسبتا مهمی که درباره بررسی پدیده انقلاب در ایران صورت گرفته کتاب دکتر «حسین بشیریه»، استاد ایرانی دانشگاه سیراکیوز است که می‌کوشد از زاویه کاملا جدیدی به انقلاب سال ۱۳۵۷ بنگرد.سال ۱۹۸۴ بود که انتشارات سن‌مارتین کتابی از او با نام «دولت و انقلاب در ایران» منتشر کرد که در واقع نتیجه و برآیند پژوهش‌های مربوط به تز دکترای او بود؛ و موضوع آن تحلیل علل سیاسی و اجتماعی‌ای بود که منجر به انقلاب ۱۳۵۷ شد او با وام‌گیری نظری از متفکرانی، چون نیکلاس پولانتزاس، آنتونیو گرامشی و کرین برینتون تحلیلی چندسویه از انقلاب ارائه داده و با کاربست مفاهیمی، چون «بلوک قدرت»، «نیروی هژمونیک»، «دولت پاتریمونیال» و «دوره ترمیدور» ابزار‌های کارآمدی برای وارسی یک انقلاب پیچیده فراهم می‌سازد.

"تفسیرهای مبتنی بر تقسیم ناراضیان به بالاخیابان و پائین‌خیابان جای بحث دارد. اول، در برجسته‌کردن یکی دو تحقیق مربوط به حاشیه‌نشینان دههٔ 50 زیاده‌روی می‌کنند (عمدتاً با نقل جسته‌گریخته از کتاب سیاست‌های خیابانی: جنبش تهی دستان در ایران، 1391).

یکی از مقام‌های وزارت اطلاعات می‌گوید آمریکا می‌خواست ۱۳ آبان را به ۲۲ بهمن پیوند بزند. آنها از کلیدواژه‌هایی مثل پایان چهل سالگی انقلاب استفاده می‌کردند. همچنین نمادسازی بسیاری انجام دادند. مثلا می‌گفتند ۴۰ سال پیش کجا بودیم، الان کجا هستیم. آن‌ها همچنین این موضوع را بسیار القا کردند که شرایط مالی و اقتصادی ایران به خاطر تحریم نیست بلکه به خاطر هزینه‌های زیاد ایران در منطقه است.

مشکل اصلی کار در ایران و پارادوکسی که اصلاح‌طلبان در ایران با آن روبه‌رو هستند، این است که با ایده دموکراسی آشنا شده‌اند. می‌دانند که ایده دموکراسی در برخی از موارد مطلوبیت‌هایی برای کسب قدرت سیاسی دارد. به همین دلیل هم اسم حزب را می‌گذارند «مشارکت». مسئله این است که چطور می‌توانیم ظرفیت را افزایش دهیم. وقتی برابری اولیه به وجود آمد و مشارکت سیاسی در حد رأی‌دادن هم به وجود آمد، در مرحله بعد مشارکت در قدرت به وجود می‌آید.